Die vraag krijg ik regelmatig. En nu wil ik jullie meteen eens een inkijkje geven in wie ik ben en of ik dat nou allemaal alleen doe.
Ja, ik haak alles alleen. Zelf in ieder geval, er zitten meestal kinderen om mij heen.
Maar behalve dat, ben ik ook alleenstaande moeder.
En in mijn loondienstbaan voer ik ook alle taken zelfstandig en alleen uit. We zien de collega’s een aantal keren per jaar, of als je elkaar bewust even opzoekt. Maar in de basis is het een solistische baan.
Soms krijg ik als reactie dat mensen dat knap vinden, bewonderenswaardig, bijzonder. Allemaal mooie woorden, die ik fijn vind om toebedeeld te krijgen.
Zie ik het zelf ook als bijzonder? Niet echt. Ik ben er goed in om dingen alleen te doen. Samen vind ik lastiger.
Vandaar dat ik ook alleen woon met 2 kinderen.
Ben ik alleen? Zo voel ik me niet. En eenzaamheid ken ik al helemaal niet. Niet echt in ieder geval, soms even zo’n vlaag als ik een knuffel kan gebruiken, maar over het algemeen kan ik goed in mn eentje zijn.
Zo erg zelfs, dat ik soms een avondje visite of een telefoontje, of bij buren op de camping hangen lastig vind, want dan mis ik mijn tijd die ik normaal in mijn eentje doorbreng.
Ik vind het wel allemaal heel gezellig hoor! Want ik ben een kletskous en kan op verjaardagen soms uren langer blijven hangen.
Maar alleen zijn is prima voor mij.
Is dat niet zwaar met mijn 2 pittige kinderen? Ja, soms wel. Maar ik vind het ook echt fijn dat ik zelf de lijnen uitzet, mijn eigen acties altijd op mijn manier kan afmaken en me aan niemand hoef te verantwoorden waarom ik iets op een bepaalde manier heb aangepakt.
Maar soms zou ik ook wel even willen wegrennen, tsja, die optie is er niet inderdaad…
Het haken doe ik ook alleen. Ook hierin vind ik het echt fijn om mijn eigen lijnen uit te zetten. Ik heb wel eens aanbod voor hulp of kant en klare producten. Prachtig en ook fijn, maar ik zal dan ook eerlijk zeggen dat het niet van mijn hand komt. Omdat ik gewoon een hele eigen stijl heb ontwikkeld.
Hoe heb ik daar allemaal tijd voor, de meeste alleenstaande werkende ouders komen toch uren tekort?
Maar ik zit elke avond in mn eentje op die bank, ik vind het heerlijk om dan even te appen met een klant, een mooi werkje te haken en na te denken over nieuwe projecten.
Als de kinderen op bed liggen, het huis aan kant is, mag ik nog tot werken van mijzelf. Mijn kinderen gaan nog vroeg op bed op deze leeftijd. En dan heb ik ‘s avonds dus nog tijd genoeg voor een mooi project.
Klanten geven vaak aan: alleen als het lukt hoor.
Voel je dus niet bezwaard, het lukt zeker! En anders geef ik dat ook aan.
In de vakantie las ik het boek van Lykele Muus. Hij werd alleenstaand vader en heeft dit proces beschreven in een boek. Kanttekening is wel dat de situatie met zijn dochter en ex redelijk ideaal zijn. Goed contact, geen conflicten, dus dochter centraal. Perfect!
Mijn kinderen hebben volgens mij ook geen klagen over hoe hun ouders met elkaar communiceren en hoeveel ze hun beide ouders zien. Dat zal op sommige plekjes wel anders zijn. En dan zal je als moeder vast ook minder rust hebben voor je eigen projecten.
Overigens is mijn zoontje bijna alle dagen bij mij, dus die vrije avonden om weg te gaan zijn schaars. Maar als ik dan toch op de bank zit, kan ik net zo goed haken.
Lykele omschreef het zo goed: je hebt juist veel meer tijd voor je eigen dingen. Hij was waarschijnlijk minder groot geworden in zijn werk als hij nog in zijn relatie was gebleven.
Dat geldt denk ik ook wel voor Bolletje van Katoen. Ik kan alle vrije uren erin steken, ‘s avonds op de bank hoef ik met niemand contact te hebben.
Daarnaast kan dit werk ook prima met de kinderen erbij.
Dus ja, ik doe alles alleen. En dat is ideaal!
