Even na de vakantie en voor alle nieuwe volgers: Even voorstellen: Waarom ben ik gaan haken?
Ik heb ooit eens een blog geschreven over de handwerkjuffen op de basisschool. Ik ben geboren in 1987 en startte in 1991 op de basisschool. Eerst in Leiden, daarna in Dordrecht, omdat we in 1993 verhuisden. Ik weet van Leiden niet zo heel veel meer en in kwam in groep 2 binnen op mijn basisschool in Dordrecht waar ik tot groep 8 ben gebleven. Op deze school hadden we toen nog een aparte groep handwerken voor de meisjes en techniek voor de jongetjes.
Tegenwoordig niet meer denkbaar, maar toen nog heel gewoon. Zeker in Dordrecht, begreep ik later op een reünie. Want Dordrecht is zeer kerkelijk, nu nog, dus ook wat traditioneler.
Mijn handwerkjuf werd hoorndol van mij. Een druk meisje dat echt geen geduld had voor borduren, breien, haken of zelfs maar tekenen. Ik wilde timmeren en dat was echt geen optie. Dus ging ik maar buiten rondjes rennen, fietsen met de drukke jongetjes. En aan het eind deed ik nog even mee.
Waarom ben ik gaan haken? Bij het haken, en ook de andere handwerkoefeningen, zei de juf steevast: kind, dit leer jij nooit.
Ze was toen al bijna aan haar pensioen toe, dus zij leeft helaas niet meer. Ik zou graag willen laten zien wat ik nu met mijn bedrijf bereikt heb! Al is dat enkel in gedachten natuurlijk ook al mooi genoeg.
Hoe kwam dat haken dan toch weer in beeld?
Ik heb na de basisschool lang niet meer aan haken gedacht. Het was toen ook zeker niet hip, dus het zou ook nooit in me opgekomen zijn om er wat mee te doen.
Waarom ben ik gaan haken? Ik was inmiddels een alleenstaande moeder geworden en de avonden op de bank met een slapende peuter in bed waren voor mij enorm saai. Door mijn ADHD heb ik veel energie. Waar ik moeders hoor over uitgeblust zijn na kinderbedtijd, was ik gefrustreerd hoe ik in hemelsnaam mijn avonden door kwam.
Alle woordzoekers en legpuzzels had ik wel gezien en je bereikt daar, behalve ontspanning, ook minder resultaat mee van je werk.
En het haken raakte weer hip, waardoor ik besloot het weer op te pakken. YouTube was in opkomst en bij een groot warenhuis kocht ik een starterspakket. Het pakket was veel te moeilijk voor een starter. Dit inspireerde me later dan ook om mijn eigen starterspakketten te maken, waar ik toentertijd wat aan gehad zou hebben.
(die shop je trouwens hier: Haakpatronen & lessen)
En toen ik na een YouTube video nog vragen had, kon ik bij mijn moeder en haar zussen terecht. Nu ik de basis snapte, konden zij wel met mij uit de voeten om het haken te oefenen.
En zo oefende ik met sleutelhangers, sjaals, knuffeltjes en nog veel meer.
En de rest is geschiedenis
Hoe het daarna verder ging, heb ik vaker beschreven. Waarom ben ik gaan haken? Ik haakte de skullshawl, kreeg de vraag of ik die meer kon maken en zo werd mijn haakwinkel geboren! Ik noem het bewust geboren, omdat het echt een 3e kindje van me is. Die ik gelukkig wel op een laag pitje kon zetten toen ik mijn biologische kindjes kreeg. Want die krijgen nog steeds elke dag alle voorrang.
Maar als zij op bed liggen, pak ik dolgraag nog even een haakwerkje op. En die is de laatste jaren bijna altijd voor de klant.
Met alle liefde en plezier haak ik voor jou de speciale verzoeken en leer ik in 1 op 1 lessen de technieken aan om het haken onder de knie te krijgen.
Haken is ontspannen!
Haken is ook ontspannen. Je kunt een retraite boeken naar een ver oord, je frustraties eruit schreeuwen in de natuur, met hulp van een coach, maar je kunt ook investeren in een haakles bij Bolletje van Katoen.
Met haken maak je een product dat blijvend is. Ik draag mijn favoriete gehaakte vest al meer dan 18 jaar elke lente en herfst. Ik heb knuffels die al jaren bij de kinderen in bed liggen. Ik hoor klanten over hun decoraties die al lange tijd de blikvanger zijn in huis. Haakwerk is blijvend. Je hebt eer van je werk. Wat een voldoening geeft dat!
Wist je dat de repeterende bewegingen bij het haken zorgen voor een proces in je brein dat gelukshormonen aanmaakt? Dus dat jij je na een uurtje haken zo blij voelt, heeft met een heleboel lichamelijke aspecten te maken. Niet alleen met het mooie werkje dat je hebt gemaakt, maar ook met het feit dat jij hormonen aanmaakt en dat jij bezig bent met je handen, niet met je hoofd. Het denken aan je boodschappen, die afspraak bij de dokter of dat jij nog het vuilnis buiten moest zetten, vergeet je even tijdens dit werken met je handen.
En dan komen die gelukshormonen ook nog eens vrij! Hoe fijn is dat?
Waarom heb naast mijn baan een webshop met gehaakte artikelen?
Behalve dat het me niet meer lukte om al die mooie gehaakte spulletjes ergens te stallen, merkte ik ook dat het me veel voldoening gaf om voor de mensen om mij heen iets te haken. Zij werden blij van hun mooie gehaakte product en ik werd blij van die fijne complimenten.
Daarop was ik al enorm trots. Maar er was een grotere drijfveer om er een echt bedrijf van te maken.
Toen ik begon was ik moeder van 1 kindje, die 50/50 naar haar vader ging (en nog gaat). Inmiddels is een een kindje bij die al 8 jaar 100% bij mij woont, alleenstaand. En dit kindje heeft mij harder nodig dan dat dit bij andere kindjes het geval is. Kortom, ik ben thuis meer nodig dan eerst.
Ik ben dol op mijn loondienstbaan, daar ben ik eerlijk over. Deze zal ik niet opgeven, het blijft ook prioriteit hebben in mijn leven.
Maar bij die loondienstbaan ligt er wel een druk, die mijn gezin niet altijd aan kan. Een ziek kind, therapie afspraken, een dag waarop het gedrag gewoon even de overhand neemt, mijn baas kan mij geen vrij blijven geven.
En ik zou met meer inkomsten van Bolletje van Katoen dus meer focus op thuis kunnen leggen en daarmee ben ik later dus ook een betrouwbaardere werknemer en thuis een stabielere factor.
Waarom ben ik gaan haken? Het gaat niet om het opzeggen van mijn baan, maar wel om prioriteiten beter te kunnen stellen.
Producten uit deze blog:
Table of Contents
Deze blog verschijnt ook bij mijn collega Cora op haar website: Cora’s Knit Knacks (corasknitknacks.nl)
